ROME – Een effectief belastingbeleid, dat zorgdraagt voor een toereikende binnenlandse opbrengst, is een cruciale factor in het vermogen van een land om een succesvol ontwikkelingsbeleid te voeren. Maar in de meeste ontwikkelingslanden zijn de belastinginkomsten laag, waardoor de progressie naar een evenwichtiger en duurzamer economische ontwikkeling, die de gezondheidszorg kan verbeteren en de levensstandaard kan verhogen, wordt gehinderd.
Hoewel de inkomsten die niet uit de belastingheffing voortvloeien een aanzienlijke bijdrage kunnen leveren aan het totale bruto binnenlands product van sommige landen, ligt de gemiddelde verhouding tussen de belastinginkomsten en het bbp in arme en iets minder arme landen op grofweg 15% respectievelijk 19% – aanzienlijk minder dan het OESO-gemiddelde van ruim 35%. Om ontwikkelingsprojecten te kunnen financieren, moeten arme en iets minder arme landen dus belastingstrategieën bedenken en ten uitvoer leggen die de opbrengst kunnen verhogen.
Dit houdt in dat het dogma moet worden losgelaten dat de belastingen alleen in hoogstnoodzakelijke gevallen mogen worden verhoogd. Dit laatste standpunt berust op de zienswijze dat een lager belastingtarief leidt tot een hogere verhouding van de belastinginkomsten ten opzichte van het bbp, doordat er sprake is van minder belastingontduiking. De voorkeur gaat dan uit naar indirecte belastingen (zoals de BTW) om ook mensen met minder hoge inkomens te kunnen belasten.
ROME – Een effectief belastingbeleid, dat zorgdraagt voor een toereikende binnenlandse opbrengst, is een cruciale factor in het vermogen van een land om een succesvol ontwikkelingsbeleid te voeren. Maar in de meeste ontwikkelingslanden zijn de belastinginkomsten laag, waardoor de progressie naar een evenwichtiger en duurzamer economische ontwikkeling, die de gezondheidszorg kan verbeteren en de levensstandaard kan verhogen, wordt gehinderd.
Hoewel de inkomsten die niet uit de belastingheffing voortvloeien een aanzienlijke bijdrage kunnen leveren aan het totale bruto binnenlands product van sommige landen, ligt de gemiddelde verhouding tussen de belastinginkomsten en het bbp in arme en iets minder arme landen op grofweg 15% respectievelijk 19% – aanzienlijk minder dan het OESO-gemiddelde van ruim 35%. Om ontwikkelingsprojecten te kunnen financieren, moeten arme en iets minder arme landen dus belastingstrategieën bedenken en ten uitvoer leggen die de opbrengst kunnen verhogen.
Dit houdt in dat het dogma moet worden losgelaten dat de belastingen alleen in hoogstnoodzakelijke gevallen mogen worden verhoogd. Dit laatste standpunt berust op de zienswijze dat een lager belastingtarief leidt tot een hogere verhouding van de belastinginkomsten ten opzichte van het bbp, doordat er sprake is van minder belastingontduiking. De voorkeur gaat dan uit naar indirecte belastingen (zoals de BTW) om ook mensen met minder hoge inkomens te kunnen belasten.