GettyImages-1169220710 Olivier Douliery/AFP via Getty Images

Zal Biden een historische vergissing begaan bij de Fed?

BERKELEY – In 1987 werd Alan Greenspan door de Republikeinse president Ronald Reagan benoemd tot voorzitter van de raad van gouverneurs van de Amerikaanse Federal Reserve (het federale stelsel van centrale banken van de VS, kortweg de Fed), als opvolger van Paul Volcker. Acht jaar later was president Bill Clinton, een Democraat, onder de indruk van Greenspans bereidheid om het monetaire beleid te gebruiken als tegenwicht voor de budgettaire bezuinigingen van zijn regering, zodat de groei in de jaren negentig niet stagneerde. Greenspan deed dit ondanks de oppositie van de Republikeinen, die hem veroordeelden wegens een te soepel monetair beleid. In 1996 benoemde Clinton Greenspan opnieuw voor een derde termijn, en vervolgens voor een vierde in 2000.

Maar het aanjagen door Greenspan van de (zeer weldadige) dotcom-boom in de jaren negentig bleek de laatste keer te zijn dat hij moedig, verstandig en onpartijdig optrad. In de eerste jaren van deze eeuw stelde hij partijdigheid juist voorop, en steunde hij de belastingverlagingen van 2001 en 2003 van de Republikeinse president George W. Bush, ook al vond hij ze duidelijk slecht beleid.

Toen Fed-gouverneur Edward Gramlich waarschuwde dat hypotheken, derivaten en hypotheekderivaten veel nauwlettender moesten worden onderzocht en gereguleerd, verwierp Greenspan dit betoog en stelde hij dat het niet aan hem was om in de weg te staan van kredietverstrekkers die leningen wilden verstrekken aan huizenkopers die wilden lenen. Deze macroprudentiële filosofie was in directe tegenspraak met de beroemde filosofie van een van zijn voorgangers, William McChesney Martin, die in 1955 verklaarde dat het de taak van de voorzitter van de Fed is om de punchschaal weg te halen voordat het feestje te rumoerig wordt, ook al zullen de feestgangers waarschijnlijk protesteren.

https://prosyn.org/QY90mThnl