Wat denken de nieuwe inflatiehaviken?

BERKELEY – In 1992 waarschuwdenLawrence H. Summers, destijds hoofdeconoom bij de Wereldbank, en ik dat het verlagen van de jaarlijkse inflatiedoelstelling van de Amerikaanse Federal Reserve (de Fed, het federale stelsel van Amerikaanse centrale banken) van 4 procent naar 2 procent grote problemen zou kunnen veroorzaken. Niet alleen bood het streefcijfer van 4 procent geenszins reden tot ontevredenheid, maar een streefcijfer van 2 procent zou het risico vergroten dat het rentebeleid van de Fed de ondergrens van nul zou bereiken.

Onze bezwaren werden in de wind geslagen. Fed-voorzitter Alan Greenspan verlaagde de inflatiedoelstelling naar 2 procent, en sindsdien moeten we daarvoor boeten. Ik denk al langer dat veel van onze economische problemen zouden verdwijnen als we de activamarkten zodanig zouden kunnen herschikken dat een federale geldmarktrente van 5 procent in overeenstemming zou zijn met volledige werkgelegenheid in de late fase van een conjunctuurcyclus.

Er zijn drie manieren om dit te bereiken. Eén is het optrekken van de inflatiedoelstelling naar 4 procent, zoals tijdens de ambtstermijn van Fed-voorzitter Paul Volcker het geval was. Een andere manier is het stimuleren van de vraag, zodat een federale geldmarktrente van 5 procent aan het einde van de cyclus nog steeds consistent zou zijn met sterke investeringen. En een derde optie is het overspoelen van de markt met veilige staatsobligaties, zodat de premie op staatsobligaties daalt en de geldmarktrente aan het einde van de cyclus kan stijgen.