CAMBRIDGE – De ervaring van de afgelopen drie jaar heeft de mythe uiteen doen spatten dat de Amerikaanse grondwet volstaat om de Amerikaanse democratie te beschermen tegen een narcistische, onvoorspelbare, polariserende en autoritaire president. Maar de problemen van het land beperken zich niet tot de lastpost in het Witte Huis. Alle Amerikanen zijn mede-verantwoordelijk voor de huidige stand van zaken, omdat we cruciale instellingen hebben veronachtzaamd en de steeds groter wordende structurele zwakheden hebben genegeerd die in de eerste plaats de omstandigheden hebben geschapen waarin een demagoog als Trump aan de macht kon komen.
Er liggen ten minste drie grote breuklijnen ten grondslag aan de huidige structurele problemen van Amerika. De eerste is economisch van aard. In de decennia na de Tweede Wereldoorlog hebben de Verenigde Staten niet alleen een snelle maar ook breed gedeelde groei gekend, waarbij de lonen van de meeste werknemers de productiviteitsstijging volgden in een tempo van gemiddeld zoʼn 2% per jaar. Deze groei werd geschraagd door arbeidsmarktinstellingen als minimumlonen en vakbonden, en door technologische veranderingen die goed-betalende, veilige banen creëerden voor de meerderheid van de Amerikaanse werknemers.
Deze institutionele arrangementen begonnen in de jaren tachtig uiteen te vallen. Goede banen begonnen te verdwijnen, de ongelijkheid begon toe te nemen, de gemiddelde reële (aan de inflatie aangepaste) lonen stagneerden, en de reële lonen van laaggeschoolde werknemers begonnen feitelijk te dalen. Er ging een verscheidenheid aan factoren achter deze ommekeer schuil, waaronder de erosie van het federale minimumloon, een golf van nieuwe wetten en rechterlijke uitspraken die de collectieve onderhandelingen ondermijnden, allerlei veranderingen in de normen waarmee de lonen werden vastgesteld, de handel met China, het uitbesteden van arbeidsplaatsen en de automatisering.
CAMBRIDGE – De ervaring van de afgelopen drie jaar heeft de mythe uiteen doen spatten dat de Amerikaanse grondwet volstaat om de Amerikaanse democratie te beschermen tegen een narcistische, onvoorspelbare, polariserende en autoritaire president. Maar de problemen van het land beperken zich niet tot de lastpost in het Witte Huis. Alle Amerikanen zijn mede-verantwoordelijk voor de huidige stand van zaken, omdat we cruciale instellingen hebben veronachtzaamd en de steeds groter wordende structurele zwakheden hebben genegeerd die in de eerste plaats de omstandigheden hebben geschapen waarin een demagoog als Trump aan de macht kon komen.
Er liggen ten minste drie grote breuklijnen ten grondslag aan de huidige structurele problemen van Amerika. De eerste is economisch van aard. In de decennia na de Tweede Wereldoorlog hebben de Verenigde Staten niet alleen een snelle maar ook breed gedeelde groei gekend, waarbij de lonen van de meeste werknemers de productiviteitsstijging volgden in een tempo van gemiddeld zoʼn 2% per jaar. Deze groei werd geschraagd door arbeidsmarktinstellingen als minimumlonen en vakbonden, en door technologische veranderingen die goed-betalende, veilige banen creëerden voor de meerderheid van de Amerikaanse werknemers.
Deze institutionele arrangementen begonnen in de jaren tachtig uiteen te vallen. Goede banen begonnen te verdwijnen, de ongelijkheid begon toe te nemen, de gemiddelde reële (aan de inflatie aangepaste) lonen stagneerden, en de reële lonen van laaggeschoolde werknemers begonnen feitelijk te dalen. Er ging een verscheidenheid aan factoren achter deze ommekeer schuil, waaronder de erosie van het federale minimumloon, een golf van nieuwe wetten en rechterlijke uitspraken die de collectieve onderhandelingen ondermijnden, allerlei veranderingen in de normen waarmee de lonen werden vastgesteld, de handel met China, het uitbesteden van arbeidsplaatsen en de automatisering.