TORONTO – Een paar jaar geleden, tijdens een gesprek met jongeren uit de armste gemeenschappen van Senegal, vertelden twee sociale ondernemers me over de projecten waar ze mee bezig waren om hun leeftijdsgenoten te helpen slagen in het leven. Eén jonge man zei dat hij van plan was meer computers op basisscholen te introduceren; de andere had een netwerk opgezet om werkzoekenden van het platteland met elkaar in verbinding te brengen in het stedelijke tumult van Dakar, de hoofdstad van Senegal.
Nadat ze hun plannen gedeeld hadden feliciteerde ik ze en zei dat hun ouders vast erg trots op ze waren. Maar in plaats van het compliment te accepteren, protesteerden ze. ‘Mijn ouders zijn het niet eens met wat ik doe,’ zo zeiden ze eenstemmig, voordat ze uitlegden dat jonge mensen te maken hebben met druk uit hun familie om bij de overheid te gaan werken of hun vaardigheden in Engels te gebruiken om als gids aan het werk te gaan – en geen ondernemer te worden met alle risico’s van dien.
Voor veel ambitieuze jonge Afrikanen zijn er veel obstakels voor succes. Het traject naar een baan – formeel of informeel, ondernemend of traditioneel – is vaak eenzaam. Veel jonge mensen hebben geen toegang tot opleidingen of zelfs maar tot een gunstige sociale omgeving om iets nieuws uit te proberen. Ik werd er die dag in Senegal aan herinnerd dat het helpen van jonge mensen om een goede baan te vinden het belangrijkste is dat de internationale gemeenschap kan doen om Afrika te helpen ontwikkelen.
TORONTO – Een paar jaar geleden, tijdens een gesprek met jongeren uit de armste gemeenschappen van Senegal, vertelden twee sociale ondernemers me over de projecten waar ze mee bezig waren om hun leeftijdsgenoten te helpen slagen in het leven. Eén jonge man zei dat hij van plan was meer computers op basisscholen te introduceren; de andere had een netwerk opgezet om werkzoekenden van het platteland met elkaar in verbinding te brengen in het stedelijke tumult van Dakar, de hoofdstad van Senegal.
Nadat ze hun plannen gedeeld hadden feliciteerde ik ze en zei dat hun ouders vast erg trots op ze waren. Maar in plaats van het compliment te accepteren, protesteerden ze. ‘Mijn ouders zijn het niet eens met wat ik doe,’ zo zeiden ze eenstemmig, voordat ze uitlegden dat jonge mensen te maken hebben met druk uit hun familie om bij de overheid te gaan werken of hun vaardigheden in Engels te gebruiken om als gids aan het werk te gaan – en geen ondernemer te worden met alle risico’s van dien.
Voor veel ambitieuze jonge Afrikanen zijn er veel obstakels voor succes. Het traject naar een baan – formeel of informeel, ondernemend of traditioneel – is vaak eenzaam. Veel jonge mensen hebben geen toegang tot opleidingen of zelfs maar tot een gunstige sociale omgeving om iets nieuws uit te proberen. Ik werd er die dag in Senegal aan herinnerd dat het helpen van jonge mensen om een goede baan te vinden het belangrijkste is dat de internationale gemeenschap kan doen om Afrika te helpen ontwikkelen.