PARIJS – Tegen het einde van 2018 hebben de Verenigde Staten bestaande ontwikkelingsorganisaties gefuseerd tot de nieuwe US International Development Finance Corporation (IDFC). Met een financieringscapaciteit van $60 mrd in aandelen en obligaties – ruim twee maal die van zijn voorgangers – vertegenwoordigt het nieuwe agentschap, dat eind dit jaar operationeel moet worden, een belangrijke stap in het Amerikaanse ontwikkelingsbeleid, met name ten aanzien van Afrika. Het kan tevens het groeiende mondiale besef weerspiegelen dat een grote kloof op het gebied van de financiering van investeringen een existentiële bedreiging vormt voor de Afrikaanse toekomst.
Het potentieel van het continent is boven iedere twijfel verheven. De afgelopen twee decennia is Afrika een fase van structurele verandering binnengegaan die op het punt staat te versnellen. De toenemende – zij het ongelijkmatige – politieke stabilisering heeft een aantal Afrikaanse landen in staat gesteld hun afhankelijkheid te verminderen van de export van grondstoffen en consumenteneconomieën te worden. McKinsey verwacht bijvoorbeeld dat de Afrikaanse consumptie-uitgaven tussen 2015 en 2025 met $645 mrd zullen stijgen.
Toch blijven er enorme uitdagingen bestaan. Het IMF heeft onlangs voorspeld dat Afrika tot 2035 jaarlijks twintig miljoen nieuwe banen moet scheppen – twee maal het huidige aantal – om alleen al de nieuwkomers op de arbeidsmarkt te kunnen verwerken. Daarvoor zullen grote investeringen nodig zijn. Maar de drie voornaamste bestaande bronnen van niet-statelijke financiering in Afrika kunnen hier niet in voorzien.
PARIJS – Tegen het einde van 2018 hebben de Verenigde Staten bestaande ontwikkelingsorganisaties gefuseerd tot de nieuwe US International Development Finance Corporation (IDFC). Met een financieringscapaciteit van $60 mrd in aandelen en obligaties – ruim twee maal die van zijn voorgangers – vertegenwoordigt het nieuwe agentschap, dat eind dit jaar operationeel moet worden, een belangrijke stap in het Amerikaanse ontwikkelingsbeleid, met name ten aanzien van Afrika. Het kan tevens het groeiende mondiale besef weerspiegelen dat een grote kloof op het gebied van de financiering van investeringen een existentiële bedreiging vormt voor de Afrikaanse toekomst.
Het potentieel van het continent is boven iedere twijfel verheven. De afgelopen twee decennia is Afrika een fase van structurele verandering binnengegaan die op het punt staat te versnellen. De toenemende – zij het ongelijkmatige – politieke stabilisering heeft een aantal Afrikaanse landen in staat gesteld hun afhankelijkheid te verminderen van de export van grondstoffen en consumenteneconomieën te worden. McKinsey verwacht bijvoorbeeld dat de Afrikaanse consumptie-uitgaven tussen 2015 en 2025 met $645 mrd zullen stijgen.
Toch blijven er enorme uitdagingen bestaan. Het IMF heeft onlangs voorspeld dat Afrika tot 2035 jaarlijks twintig miljoen nieuwe banen moet scheppen – twee maal het huidige aantal – om alleen al de nieuwkomers op de arbeidsmarkt te kunnen verwerken. Daarvoor zullen grote investeringen nodig zijn. Maar de drie voornaamste bestaande bronnen van niet-statelijke financiering in Afrika kunnen hier niet in voorzien.