Duitslands keuze

FRANKFURT – De eurocrisis heeft de Europese Unie al doen veranderen van een vrijwillige associatie van gelijkwaardige staten in een relatie tussen crediteuren en debiteuren, waaruit geen eenvoudige ontsnapping mogelijk is. De crediteuren zouden grote sommen geld verliezen als een lidstaat zou besluiten de monetaire unie te verlaten, maar de debiteuren worden nu onderworpen aan een beleid dat hun depressie verergert, hun schuldenlast verdiept en hun ondergeschikte positie laat voortduren. Als gevolg hiervan dreigt de crisis de Europese Unie zelf te vernietigen. Dat zou een tragedie van historische dimensies zijn, die alleen kan worden voorkomen door Duitse stuurmanskunst.

De oorzaken van de crisis kunnen niet goed worden begrepen zonder de fatale zwakte van de euro te onderkennen: door een onafhankelijke centrale bank in het leven te roepen, hebben de lidstaten schulden gemaakt in een munt die ze niet kunnen controleren. Aanvankelijk hebben zowel de autoriteiten als de marktdeelnemers alle staatsobligaties behandeld alsof ze geen risico vertegenwoordigden, waardoor een pervers motief voor de banken ontstond om zich helemaal vol te proppen met de obligaties van de zwakkere landen. Toen de Griekse crisis het spook van een staatsbankroet deed opdoemen, reageerden de financiële markten extra fel, door alle zwaar in de schulden stekende lidstaten van de eurozone de status toe te kennen van een derdewereldland dat te veel schulden heeft gemaakt in buitenlandse valuta's. Vervolgens werden deze lidstaten behandeld alsof ze de exclusieve verantwoordelijkheid droegen voor hun ongeluk, en werd er niets gedaan aan de structurele defecten van de euro.

Als dit eenmaal is begrepen, ligt de oplossing voor de hand. Zij kan in één woord worden opgesomd: euro-obligaties.

https://prosyn.org/rRr67Minl